Kliknij tutaj --> 🦑 pan tadeusz cytaty kto mówi

Podkomorzy – przyjaciel Sędziego. Przybył do jego domu, aby rozsądzić spór o zamek. Jest przedstawicielem dość nielicznej w utworze magnaterii. Z racji pełnienia wysokiego urzędu, zawsze sadzany jest najwyżej przy stole. Równy Sędziemu w hołdowaniu obyczajom i tradycji. Jak informuje nas narrator jest to „ostatni, co tak poloneza wodzi”. Poemat epicki Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” to utwór wielowątkowy. Najważniejszą rolę odgrywają oczywiście losy głównego bohatera - Jacka Soplicy. Pojawiają się jednak również liczne wątki poboczne. Jednym z nich jest wątek sporu o zamek. Dotyczy on poważniejszego problemu - konfliktu między rodami Sopliców i Horeszków. Na jednym z nich widniał Tadeusz Kościuszko podczas przysięgi. Miał na sobie czapkę krakowską i szablę w dłoni. Drugi obraz przedstawiał Tadeusza Rejtana w szlacheckim kontuszu, w ręku trzymał nóż skierowany w swoją stronę, w chwili rozpaczy po utraceniu wolności. Temat: Powtórzenie wiadomości – Pan Tadeusz. Omówię to również podczas lekcji online we wtorek i piątek o 11:00 Test znajomości lektury Pan Tadeusz. Sprawdź, czy poprawnie rozwiązałeś test. 1. Pierwsza osoba, która serdecznie powitała powracającego do domu Tadeusza, to: a. Wojski, b. Podkomorzyna, c. Zosia, d. Sędzia. 2. Ze względu na rodzaj wykonywanej pracy, nawet po śmierci Stolnika, bohater nazywa siebie Klucznikiem.Gerwazy - charakterystyka • Pan Tadeusz Wierny i oddany rodzinie Horeszków sługa, nazywany Klucznikiem, Półkozicem, Mopankiem lub Scyzorykiem (od jego broni). Z całego serca nienawidzi Sopliców, a szczególnie Jacka, który ośmielił Recherche De Site De Rencontre Gratuit En France. Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie; Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie. Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju, Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju, Stał dwór szlachecki, z drewna, lecz podmurowany; Świeciły z daleka pobielane ściany, [...]. Właśnie dwukonną bryką wjechał młody panek I obiegłszy dziedziniec zawrócił nad ganek, Wysiadł z powozu; [...]. Dawno domu nie widział, bo w dalekim mieście Kończył nauki, końca doczekał wreszcie. Stała młoda dziewczyna – Białe jej ubranie Wysmukłą postać tylko aż do piersi kryje, Odsłaniając ramiona i łabędzią szyję. [...] Wtem ujrzała młodzieńca i z rąk jej wypadła Suknia, a twarz od strachu i dziwu pobladła. Krótkie były Sędziego z synowcem witania; Dał mu poważnie rękę do pocałowania I w skroń ucałowawszy uprzejmie pozdrowił; [...]. Tadeusz się od przodków swoich nie odrodził: Dobrze na koniu jeździł, pieszo dzielnie chodził, Tępy nie był, lecz mało w naukach postąpił, Choć stryj na wychowanie niczego nie skąpił. [...] Wtem pan Podkomorzy, wlawszy kropelkę wina w szklankę panny Róży, a młodszej przysunąwszy z talerzem ogórki rzekł: >. Zatem się rzuciło kilku młodych od stołu i pannom służyło. Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą. Niełatwą, bo nie na tem kończy się, jak nogą Zręcznie wierzgnąć, z uśmiechem witać lada kogo; Bo taka grzeczność modna zda mi się kupiecka, Ale nie staropolska, ani też szlachecka. Grzeczność wszystkim należy, lecz każdemu inna; Bo nie jest bez grzeczności i miłość dziecinna, I wzgląd męża dla żony przy ludziach, i pana Dla sług swoich, a w każdej jest pewna odmiana. Weszła nowa osoba, przystojna i młoda; [...] Kibić miała wysmukłą, kształtną, pierś powabną, Suknię materyjalną, różową, jedwabną, Gors wycięty, kołnierzyk z koronek, [...]. Ukazał się pan Hrabia pod zamkowym lasem. [...] I dziś zaspał poranek, więc na sługi zrzędził, [...] surdut swój angielskiego kroju, biały, długi, połami na wiatr puścił, z tyłu konno sługi. Nieboszczyk pan mój, Stolnik, pierwszy pan w powiecie, Bogacz i familijant, miał jedyne dziecię, Córkę piękną jak anioł [...] I już miał się oświadczać, lecz pomiarkowano I czarną polewkę do stołu podano. Bo każda chmura inna: na przykład jesienna Pełźnie jak żółw leniwa, ulewa brzemienna, I z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugi Jak rozwite warkocze, to a deszczu smugi; Żyd stary i powszechnie znany z poczciwości, [...] Żyd poczciwy, Ojczyznę jak Polak kochał. Muzykę znał, sam słynął muzycznym talentem; Z cymbałami, narodu swego instrumentem, Chadzał niegdyś po dworach i graniem zdumiewał, I pieśniami, bo biegle i uczenie śpiewał. Głupi niedźwiedziu! Gdybyś w mateczniku siedział, Nigdy by się o tobie Wojski nie dowiedział; [...] Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty Swój róg bawoli, długi, cętkowany, kręty Jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął, Wzdął policzki jak banię, w oczach krwią zabłysnął Zasunął wpół powieki, wciągnął w głąb dół brzucha I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha. Jeden zwał się Doweyko, a drugi Domeyko. Do niedźwiedzia obaj razem wystrzelili; Kto zabił, trudno dociec, strasznie się kłócili I przysięgali strzelać się przez niedźwiedzią skórę. [...] I siostrzenicę wszystkim z kolei przedstawia: naprzód Tadeuszowi, jako krewną bliską; [...] Uczuł się nieszczęśliwym bardzo – poznał Zosię! Po wzroście i po włosach światłych, i pogłosie; [...] < Szukałeś wzroku mego, teraz go unikasz, Szukałeś rozmów ze mną, dziś uszy zamykasz, Jakby w słowach, we wzorku mym była trucizna! Dobrze mi tak, wiedziałam kto jesteś! – mężczyzna! [...] < mam serce, ani ciebie unikam przez wzgardę, ale uważ no sama, wszak nas widzą, śledzą, czyż można tak otwarcie? Cóż ludzie powiedzą? Wszak to nieprzyzwoicie, to, dalbóg, jest grzechem. [...] Czas już, żebym ci powiedział to, o czymem z pewnością wczoraj się dowiedział, że nasz Tadeusz szczerze zakochany w Zosi. Niechajże przed odjazdem o rękę jej prosi; strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij – A gdzie ten Piątek? – Koło Soboty. – Kpisz, Kiemlicz? – Jakże bym śmiał, panie pułkowniku!! Bóg stworzył nieprzyjaciół, aby mężowie wojenni łup z kogo brać mieli. Choć są różne grzeczne nacje na świecie, przecie Bóg naszą szczególnie w miłosierdziu swoim przyozdobił. Chwilami wydawało mu się, że kocha tę dziewczynę obok siedzącą więcej niż cały świat, to znów taką do niej odczuwał nienawiść, że zadałby jej śmierć, gdyby mógł – jej, ale zarazem i sobie. Diabeł się w ornat ubrał i ogonem na mszę dzwoni. Gdzie ojca nie ma, tam, Pismo mówi: wuja słuchał będziesz. ... i samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za to tylko, że z podjazdem nie dotarł tam, gdzie miał rozkaz. Ze szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku... Powiesz mu: „Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź”, rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy, to ci dalej pójdzie niż dragon, który dla lafy służy. I tak chwiały się umysły pomiędzy obawą a nadzieją, ciężka niepewność przygniatała dusze ludzkie, gdy nagle położył jej koniec uniwersał Bogusława Leszczyńskiego, jenerała wielkopolskiego, zwołującego pospolite ruszenie szlachty województw poznańskiego i kaliskiego dla obrony granic od grożącej nawały szwedzkiej... Wszelka wątpliwość znikła. Okrzyk: "Wojna!" rozległ się po całej Wielkopolsce i wszystkich ziemiach Rzeczypospolitej. Była to nie tylko wojna, ale nowa wojna. Chmielnicki, wspomagany przez Buturlina, srożył się na południu i wschodzie; Chowański i Trubecki na północy i wschodzie, Szwed zbliżał się z zachodu! Ognista wstęga zmieniała się w koło ogniste. Kraj był jak obóz oblężony. Ja jestem Kowalski, a to jest pani Kowalska, innej nie chcę. Jam też nie z soli wyrósł, ani z roli, jeno z tego co mnie boli (...), a boleli mnie Kozacy (...), a teraz boli mnie Szwed. ... kiep ten, kto się swego nazwiska wstydzi. Kończ... waść! wstydu... oszczędź! Kupą tu, waszmościowie, kupą! Mów mi: wuju! Naści piesku kiełbasy. Nie bluźń, panie Michale – odpowiedział Zagłoba – bo z woza, byle pora sposobna przyszła, możesz dać nura, z Birż także, a z kulą we łbie ciężko uciekać. Nie kodź do lasu czypać bzu I nie wierz kłopcu jak psu! Bo każdy kłopiec ma w sobie jad, Kiedy cię kocha, powiedz mu: "at!" – Noga moja tu więcej nie postanie. – Co waszmość mówisz? – Głupiś! – To już mnie wasza mość powiedział, jakeśmy w tamtą stronę jechali. – Ociec, prać? – Prać! Ofiaruj wasza dostojność królowi szwedzkiemu w zamian Niderlandy. – Potomne wieki oddadzą nam sprawiedliwość – rzekł Radziejowski. – Amen! – dokończył wojewoda poznański. Wtem spostrzegł, że oczy mnóstwa szlachty patrzą i przypatrują się czemuś wyżej, ponad jego głową. Odwrócił się i ujrzał swego błazna, który wspinając się na palce i trzymając się jedną ręką za odrzwia pisał węglem na ścianie radnego domu, tuż nad drzwiami: "Mane-Tekel-Fares." Na świecie niebo pokryło się chmurami i zbierało się na burzę. Rzeczpospolita sama jest wielka, a rodów w porównaniu do niej nie masz wielkich, jeno małe. Rzeczpospolita to postaw czerwonego sukna, za które ciągną Szwedzi, Chmielnicki, Hiperborejczykowie, Tatarzy, elektor i kto żyw naokoło. A my z księciem wojewodą powiedzieliśmy sobie, że z tego sukna musi się i nam tyle zostać w ręku, aby na płaszcz wystarczyło; dlatego nie tylko nie przeszkadzamy ciągnąć, ale i sami ciągniemy. – Skądże... to waść wiesz, że ona... mnie miłuje? – Bo mam oczy i patrzę, bo mam rozum i miarkuję; teraz zwłaszcza, gdym rekuzę dostał, zaraz mi się w głowie rozjaśniło. Naprzód tedy, gdym po pojedynku przyszedł jej powiedzieć, że jest wolna, bom waćpana usiekł, wnet ją zamroczyło i zamiast wdzięczność mi okazać, całkiem mnie spostponowała; po wtóre, gdy cię tu Domaszewicze dźwigali, to ci głowę jako matka unosiła, a po trzecie, że gdym się jej oświadczył, tak mnie przyjęła, jakby mi kto w pysk dał. Jeśli te racje panu nie wystarczają, to chyba dlatego, żeś przez rozum zacięty i na umyśle szwankujesz. Sklepu z rozumem nie założysz, bo go na sprzedanie nie posiadasz. "wielkiej fantazji kawaler, choć gorączka okrutny". Zdrada! morderstwo! hańba! Jesteśmy Szwecją już, nie Polską! Matkę tam mordują w tym domu! Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski! Adam Mickiewicz • Dziady • Pan Tadeusz • Konrad Wallenrod utwórcytatmotywWIDOK GÓR ZE STEPÓW KOZŁOWA"Gdzie orły dróg nie wiedzą, kończy się chmur jazda, Minąłem grom drzemiący w kolebce z obłoków, Aż tam, gdzie nad mój turban była tylko gwiazda. To Czatyrdah!"natura / opis przyrody TO LUBIĘ"Spójrzyj, Marylo, gdzie się kończą gaje, W prawo łóz gęsty zarostek, W lewo się piękna dolina podaje, Przodem rzeczułka i mostek."natura / opis przyrody ŚWITEŹ + analiza i interpretacja"Ktokolwiek będzisz w nowogródzkiej stronie, Do Płużyn ciemnego boru Wjechawszy, pomnij zatrzymać twe konie, Byś się przypatrzył jezioru Świteź tam jasne rozprzestrzenia łona, W wielkiego ksztalcie obwodu, Gęstą po bokach puszczą oczerniona, A gładka jak szyba lodu."natura / opis przyrody ŚWITEZIANKA"Słowicze wdzięki w mężczyzny głosie A w sercu lisie zamiary."mężczyzna STEPY AKERMAŃSKIE"W takiej ciszy - tak ucho natężam ciekawie, Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła."tęsknota STEPY AKERMAŃSKIE"Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi, Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi, Omijam koralowe ostrowy burzanu."natura / opis przyrody ROMANTYCZNOŚĆ"Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko."filozofia ROMANTYCZNOŚĆ"Miej serce i patrzaj w serce" PRZYJACIELE"Powiedział mi - rzekł Mieszek - przysłowie niedźwiedzie: Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie"przysłowia / mądrości ludowe PRZYJACIELE"Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie;"przyjaźń POWRÓT TATY"Tato nie wraca; ranki i wieczory We łzach go czekam i trwodze;"tęsknota POLAŁY SIĘ ŁZY..."Polały się łzy me czyste, rzęsiste, Na me dzieciństwo sielskie, anielskie Na moją młodość górną i durną, Na mój wiek męski, wiek klęski; Polały się łzy me czyste, rzęsiste..."młodość PIES I WILK"Lepszy w wolności kęsek lada jaki Niźli w niewoli przysmaki."przysłowia / mądrości ludowe PANI TWARDOWSKA"Jedzą, piją, lulki palą, Tańce, hulanka, swawola; Ledwie karczmy nie rozwalą, Cha cha, chi chi, hejza, hola!"zabawa PANI TWARDOWSKA"Pan każe, sługa musi."władza Oda do młodości + analiza i interpretacja"Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, Ten młody zdusi Centaury, Piekłu ofiarę wydrze, Do nieba pójdzie po laury." Oda do młodości + analiza i interpretacja"Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy:"młodość Oda do młodości + analiza i interpretacja"Młodości! ty nad poziomy Wylatuj"młodość Oda do młodości + analiza i interpretacja"Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Łam, czego rozum nie złamie: Młodości! orla twych lotów potęga, Jako piorun twoje ramię."młodość NIEPEWNOŚĆ"Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę, Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę; Jednakże gdy cię długo nie oglądam, Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam; I tęskniąc sobie zadaję pytanie: Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?"miłość NAD WODĄ WIELKĄ I CZYSTĄ"Skałom trzeba stać i grozić, Obłokom deszcze przewozić, Błyskawicom grzmieć i ginąć, Mnie płynąć, płynąć i płynąć"pielgrzym / podróżnik / podróż LILIJE"Zbrodnia to niesłychana, Pani zabija pana;"zbrodnia Konrad Wallenrod - treść"Słodszy wyraz nad wszystko, wyraz miłości, któremu Nie masz równego na ziemi, oprócz wyrazu - ojczyzna."ojczyzna / Polska / Polacy Konrad Wallenrod - treść"Jam miłość, szczęście, jam niebo za młodu Umiał poświęcić dla sprawy narodu" Konrad Wallenrod - treść"O wieści gminna! ty arko przymierza Między dawnymi i młodszymi laty: W tobie lud składa broń swego rycerza, Swych myśli przędzę i swych uczuć kwiaty" Konrad Wallenrod - treść"O pieśni gminna! ty arko przymierza Między dawnymi i młodszymi laty."twórczość / poezja DZIADY cz. III - USTĘP - POMNIK PIOTRA WIELKIEGO"Znali się z sobą niedługo, lecz wiele."przyjaźń DZIADY cz. III - SCENA VII - SALON WARSZAWSKI"Nasz naród jak lawa, Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa; Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi, Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi."ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA V (WIDZENIE KSIĘDZA PIOTRA)"Patrz! - ha! - to dziecię uszło - rośnie - to obrońca! Wskrzesiciel narodu, Z matki obcej; krew jego dawne bohatery, A imię jego będzie czterdzieści i cztery."mesjanizm DZIADY cz. III - SCENA V (WIDZENIE KSIĘDZA PIOTRA)"Krzyż ma długie, na całą Europę ramiona, Z trzech wyschłych ludów, jak z trzech twardych drzew ukuty. - Już wleką; już mój Naród na tronie pokuty -"ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"W ojczyźnie serce me zostało."ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Tam dojdę, gdzie graniczą Stwórca i natura."władza / Bóg / wiaraDZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Ja kocham cały naród [....] chcę go dźwignąć, uszczęśliwić, chcę nim cały świat zadziwić"ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Daj mi rząd dusz [....], ja chcę duszami władać"władza DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Ja i ojczyzna to jedno, Nazywam się Milijon – bo za milijony Kocham i cierpię katusze"władza / ojczyzna / Polska / PolacyDZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Kłamca, kto Ciebie nazywał miłością: Ty jesteś tylko mądrością! Ludzie myślą, nie sercem, Twych dróg się dowiedzą!"Bóg / wiara DZIADY cz. III - SCENA I"Zemsta, zemsta, zemsta na wroga, Z Bogiem, a choćby mimo Boga"zemsta / buntDZIADY cz. III - SCENA I"O wy co tylko na świat idziecie z północą Chytrość rozumem a złość nazywacie mocą Kto z was wiarę i wolność znajdzie i zagrzebie Myśli Boga oszukać - oszuka sam siebie"Bóg / wiara DZIADY - cz. IV"O, luba zginąłem w niebie, Kiedym raz pierwszy pocałował ciebie!"miłość DZIADY - cz. IV"Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! postaci twej zazdroszczą anieli a duszę gorszą masz... gorszą niżeli..."kobieta DZIADY - cz. II"Ciemno wszędzie, głucho wszędzie Co to będzie, co to będzie." DZIADY - cz. II"Kto nie był ani razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże."przysłowia / mądrości ludowe DZIADY - cz. II"Kto nie doznał goryczy ni razu, Ten nie dozna słodyczy w niebie."przysłowia / mądrości ludowe DZIADY cz. III - PROLOG"Gustavus obiit - hic hatus est Conradus [Gustaw umarł - urodził się Konrad]" DZIADY cz. III - PROLOG"Polska Chrystusem narodów"ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - PROLOG"Samotność mędrców mistrzyni."filozofia BURZA"Jeden podróżny śledział w milczeniu na stronie I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać."pielgrzym / podróżnik / podróż / samotnośćBrak utworu"Bóg nic darmo nie daje, lecz wszystko otwiera I każdy z Boga tyle, ile chce, zabiera."Bóg / wiara Brak utworu"A kto się Boga boi, ten się nic nie boi."Bóg / wiara Brak utworu"Bo Pan Bóg, kiedy karę na naród przepuszcza, Odbiera naprzód rozum od obywateli."Bóg / wiara Brak utworu"Do Nieba patrzysz w górę, a nie spojrzysz w siebie; Nie znajdzie Boga, kto Go szuka tylko w Niebie."Bóg / wiara Brak utworu"Głośniej niżeli w rozmowach Bóg przemawia w ciszy. I kto w sercu ucichnie, zaraz Go usłyszy."Bóg / wiara Brak utworu"W słowach tylko chęć widzim, w działaniu potęgę; Trudniej dzień dobrze przeżyć niż napisać księgę."życie Brak utworu"Wierzcie mi: nic bardziej pożądanego, a nic trudniejszego na ziemi jak prawdziwa rozmowa."życie Brak utworu"Tylko to dzieło czegoś jest warte, z którego człowiek może się poprawić i mądrości nauczyć."twórczość / poezja Brak utworu"W jednym tylko przypadku rada nie zawadzi: W jakim? - Gdy się pokora u mądrości radzi."przysłowia / mądrości ludowe Brak utworu"Poezja Słowackiego jest to kościół bez Boga."twórczość / poezja Brak utworu"Na głębszych fundamentach wyższy mur stać może, I wyższy rozum tylko, na głębszej pokorze."filozofia Brak utworu"Mędrzec zwyczajnych ludzi z rozmowy ocenia a niezwyczajnych mężów poznaje z milczenia." Brak utworu"Jednej woli jednemu trzeba przedsięwzięciu Lepszy jeden wódz głupi niż mądrych dziesięciu"władza Brak utworu"Jeśli kto władzę cierpi, nie mów, że jej słucha; Bóg czasem daje władzę w ręce złego ducha."władza Brak utworu"Każdy nowy dzień jest kwiatem Który zakwita w naszych rękach Tam gdzie się kocha, nigdy nie zapada noc. Serce to cząstka człowieka, Które tęskni, kocha i czeka."miłość Cytaty z Pana Tadeusza. Tagi dla tego testu: język polski cytaty Adam Mickiewicz Pan Tadeusz Inwokacja Ksiąga Pierwsza Podaj swoje imię: ''Dawno domu nie widział, bo w dalekim mieście Kończył nauki, końca doczekał wreszcie''. Mowa o: Tadeuszu Rejtanie Asesorze Hrabim Sędzim ''Krótkie były Sędziego z synowcem witania; Dał mu poważnie rękę do pocałowania...''. Kto jest tutaj nazwany ''synowce Hrabia Bolesta Rejtan Tadeusz Ksiądz Robak ''Tępy nie był, lecz mało w naukach postąpił''. Mowa tutaj o: Tadeuszu Sędzim Hrabim Księdzu Robaku Asesorze ''choć stary i niezgrabny''. Te słowa wypowiedział podczas uczty: Tadeusz Sędzia Podkomorzy Hrabia Bolesta ''Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą''. Czyje to słowa? Sędziego Podkomorzego Bolesty Hrabiego Telimeny ''Weszła nowa osoba, przystojna i młoda; [...] Kibić miała wysmukłą, kształtną, pierś powabną...''. O kim mowa? o Telimenie o Zosi o Ewie Horeszkównie o Tadeuszu Żadna z powyższych odpowiedzi ''Utopił w Tadeusza wzrok jak bazyliszek''. O kim mowa? o Hrabim o Sędzim o Podkomorzym o Asesorze o Jacku Soplicu ''Od Rejenta, szczuplejszy i mały z postawy, lecz straszny na reducie, balu i sejmiku...''. Mowa o; Hrabim Sędzim Asesorze Jacku Soplicy Bolestrze ''I z wolna w tabakierę palcami zadzwonił: Tabakiera ze złota, z brylantów oprawa...''. O kim mowa? o Sędzim o Tadeuszu o Asesorze o Telimenie żadna z powyższych odpowiedzi Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz W dziele występują obok siebie dwie formy narracyjne. W Inwokacji, niektórych fragmentach utworu, zakończeniu i Epilogu ujawnia się narrator, będący podmiotem lirycznym, który wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Podmiot liryczny w początkowych wersach ujawnia swoje odczucia, mówi o osobistej tęsknocie za ojczyzną, ujawnia swój stosunek do świata przedstawionego. Są to bezpośrednie wynurzenia „ja” lirycznego. Podmiot liryczny można utożsamić z poetą. Wynika to z zastosowania zwrotu „Litwo! Ojczyzno moja!” oraz opisaniu autentycznego zdarzenia. Mały Mickiewicz zachorował i został ofiarowany pod opiekę Matki Boskiej, dzięki czemu odzyskał zdrowie: „jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem, (gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę I zaraz mogłem pieszo do twych świątyń progu Iść za wrócone życie podziękować Bogu)” [Ks. I, 8-12]. Jednocześnie podmiot liryczny utożsamia się z rodakami, pozostającymi w rozproszeniu po Europie i bez ojczyzny i mówi: „Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono” [Ks. I, 13]. To utożsamienie z emigrantami widoczne jest również w Epilogu, nacechowanym refleksjami, dotyczącymi życia na obczyźnie i coraz większym podziałem emigracji, które poeta kontrastuje z idylliczną wizją świata poematu. Również i tu ujawnia się podmiot liryczny w pierwszej osobie liczby pojedynczej: „O gdybym kiedy dożył tej pociechy, Żeby te księgi zbłądziły pod strzechy” [Epilog, 107-108] W dalszych Księgach Pana Tadeusza pojawia się narrator wszechobecny, wtopiony w społeczeństwo, o którym opowiada, i zarazem obiektywny. Jest on obserwatorem, który ze szczegółami oddaje wierność zachodzących wydarzeń, piewcą piękna natury, pozostaje jednak na zewnątrz świata przedstawionego. Czasem rolę narratora przejmują sami bohaterowie, co szczególnie widoczne jest w gawędziarskich opowieściach stara się przybliżyć portrety psychologiczne bohaterów, opowiadając o ich działaniach, lecz emocje postaci czytelnik poznaje dzięki zastosowaniu „mowy pozornie zależnej”, czyli przytaczania słów bohaterów. Dzięki temu świat przedstawiony w utworze to nie tylko obiektywna relacja wszechobecnego narratora, ale także subiektywne odczucia uczestników opisywanej historii. Jednoczesne ujawnienie się narratora wszechobecnego i podmiotu lirycznego, następuje w końcowych wersach Pana Tadeusza: „I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem, A com widział i słyszał, w księgi umieściłem” [Ks. XII, 862-863]Szybki test:W dalszych Księgach „Pana Tadeusza” pojawia się narrator:a) wszechobecnyb) wszystkie odpowiedzi są poprawnec) obiektywnyd) wtopiony w społeczeństwoRozwiązanieEmocje postaci czytelnik poznaje dzięki:a) dystansowi narratorab) obiektywnemu opisowic) zastosowaniu mowy pozornie zależnejd) występowaniu podmiotu lirycznegoRozwiązanieW „Inwokacji”, niektórych fragmentach utworu, zakończeniu i „Epilogu„ ujawnia się narrator:a) będący podmiotem lirycznymb) wypowiadający się w trzeciej osobie liczby pojedynczejc) wszechwiedzącyd) utożsamiający się z bohateramiRozwiązanie Zobacz inne artykuły:Partner serwisu: kontakt | polityka cookies

pan tadeusz cytaty kto mówi